Getuigenis van een MS-patiënt n.a.v. Reis Bourgondië
Naar aanleiding van onze reis naar Bourgondië in april 2019 schreef een MS-patiënte volgende tekst:
Er waren eens 3 bomen, allen aangetast door een sluipende ziekte. Ze hadden alle 3 koude winters en vele stormen doorstaan, maar toch zeer verschillend.
De jongste doorstond de koude winter en vele stormen tamelijk goed, behalve dat die enkele blaadjes en bloesems verloor, maar kon nog veel vrucht dragen. De boom stond in volle glorie in de zomerzon. Men plukte zijn vruchten en ging picknicken aan zijn voeten.
De middelste daarentegen had het behoorlijk lastig. Af en toe brak er een tak af, verloor vele blaadjes en een groot deel van zijn bloesems maar zijn wonden groeiden terug dicht. De boom kreeg ook nieuwe zijtakken, blaadjes en bloesems. Iedereen keek er van op wat voor een mooie boom hij was toen hij bij de eerste zonnestralen in volle glorie bloeide. Zo mooi dat ze zijn littekens niet zagen.
De derde boom was vroeger heel sterk. Nu kon hij de koude winter echter niet mee verdragen. De wind beukte tegen hem en zijn grote takken braken af. Hij werd bijna helemaal kaal en kon geen vrucht meer dragen omdat zijn bloesems waren beschadigd en afgekraakt. Arme boom… het ging allemaal veel te snel, maar toch…. Hij was vroeger erg krachtig en daardoor liet hij zich niet hangen. Hij stak zijn grote zijtakken zo goed als hij maar kon, hoog in de lucht. En men omarmde hem… Men ging aan zijn voeten zitten om te schuilen onder zijn brede takken die er nog waren. Het enige wat hij nog kon, was genieten van de warme zonnestralen en zij die hem liefhadden.
MS patiënte tot medepatiënten, vrijwilligers MS Huis Menen en leden van de JCI : “En dat zijn jullie, hier allen aanwezig: om ons te aanschouwen in ons zijn, ons te steunen in ons doen! Jullie zijn die pleisters op onze wonden. Jullie zijn het die picknicken aan onze voeten en onze takken verstevigen. Jullie zijn het die de zonnestralen doorlaten om ons te verwarmen en kracht en energie te geven overeind te blijven staan! Daarom in naam van alle MS patiënten welgemeende MERCI. Bedankt dat jullie er zijn voor ons. Bij deze wil ik ook ‘de spil’ en de ‘drijvende kracht’ van het MS Huis Menen – Marleen Deruytere – bedanken want zonder haar hadden wij de JCI niet gekend en deze reis nooit meegemaakt. Merci ook aan alle vrijwilligers, mantelzorgers, grote en kleine sponsors!
En kijk NU maar naar de bedanking voor jullie toewijding!
M.M.
Na deze mooie tekst volgde er een playbackshow opgevoerd door MS patiënten en vrijwilligers. Hierna kunt u genieten van een aantal foto’s van dit gebeuren.
