Pers 2011

09 december 2011

MENEN – ONDER 4 OGEN – INTERVIEW DOOR CAROLINE ROOSE

Marleen Deruytere nam het initiatief om ook in West-Vlaanderen een MS huis op te richten.

“Ervaringen uitwisselen”

Twee jaar geleden ging Marleen Deruytere in op de vraag om ook in West-Vlaanderen een MS huis te openen. “Waarom Menen? Omdat ik hier zelf woon en werk, maar vooral omdat Huize ter Walle het project genegen was en bereid was een deel van hun infrastructuur ter beschikking te stellen.”

Het MS huis Menen bevindt zich in de Kortrijkstraat 126 in Menen, maar wat moeten we ons bij een MS Huis kunnen  voorstellen?

“Een plaats waar mannen en vrouwen die de diagnose multiple sclerose gekregen hebben in een rustige sfeer informatie kunnen krijgen over hun ziekte, ervaringen met anderen kunnen uitwisselen of gewoon gezellig bij elkaar kunnen komen.”

Hoe ben je er toe gekomen om hier in Menen een MS Huis te openen?

“Omdat te begrijpen moet je weten dat ik zelf MS-patiënt ben. Ik praat daar niet zo graag over, maar het is wel nodig dat je het weet om te begrijpen waarom ik dat initiatief genomen heb. Toen ik in 1993 te horen kreeg dat ik MS had, stond ik er eigenlijk alleen voor. Er was geen  opvang en ik wist niet waar ik met mijn vragen en angsten naartoe kon. Na veel vragen en zoeken ben ik dan uiteindelijk in Hasselt bij professor Medaer terechtgekomen. In Hasselt was er al een MS Huis en op een mooie dag heeft de prof mij gevraagd of ik het niet zag zitten om ook in West-Vlaanderen zo’n ontmoetingsplek in te richten. Ik was een beetje de ideale persoon, omdat ik enerzijds zelf MS heb en anderzijds ook verpleegkundige ben.”

Het MS Huis maakt deel uit van de vzw Lidwina voor MS. Wat streeft die VZW na?

“Lidwina is een vrouw uit de vijftiende eeuw waarvan bijna met zekerheid geweten is dat zij multiple sclerose had. De vzw die in 1999 ontstond, heeft als doel een kenniscentrum rond MS op te zetten. In 2008 werd in Hasselt het eerste MS Huis opgericht, anderhalf jaar later of in november 2009 zijn wij dan gevolgd. We zaten eerst in een bureautje in Huize ter Walle, maar omdat ze ook wel beseften dat een woonzorgcentrum de bezoekers zou afschrikken, hebben ze me deze ruimte in een van hun woningen aangeboden. Nu is het echt een huis waar je als MS-patiënt of als familielid met al je vragen terecht kan.”

Hoe komen de mensen in contact met het MS Huis?

“Als iemand te horen krijgt dat hij MS heeft, geeft de neuroloog een folder van onze vereniging mee. Ik ga ze zelf nooit opzoeken, het initiatief moet van de persoon zelf komen. We willen ons niet opdringen, maar ik stel wel vast dat de meeste die de stap zetten ook echt wel blij zijn dat ze het gedaan hebben. Onlangs had ik hier iemand die onze folder al bijna een jaar in huis had en al tientallen keren op het punt had gestaan om me op te bellen maar het nooit gedurfd had… Daarom zijn we ook bereikbaar via mail. Een e-mail kan je om het even wanneer versturen en is misschien ook wel gemakkelijker dan een telefoontje.”

Wat verwachten de mensen die bij het MS Huis aankloppen?

“Als je te horen krijgt dat je MS hebt, stort je wereld in elkaar. Je zit met zoveel vragen, ga je naar de huisarts dan zit je daar in een volle wachtzaal en voel je je misschien schuldig omdat je daar zomaar met een paar vragen langsgaat. Bij een neuroloog is die drempel nog hoger. In het MS Huis gaat het gemoedelijker. Let wel, ik ben geen dokter en ik wil dat ook niet zijn, maar soms kan ik een eenvoudig antwoord geven op een van de vragen die de bezoekers hebben. Ik noem hen dan ook bewust geen patiënten, maar bezoekers want gewoon even praten bij een kopje koffie of thee kan soms al heel veel deugd doen. Daarom vind ik het ook belangrijk om de bezoekers samen te brengen in activiteiten als een bloemschiknamiddag, of een ander gezellig samenzijn. Je merkt dat de mensen dan spontaan ervaringen uitwisselen en beseffen dat ze niet afgeschreven zijn.”

Hoeveel mensen bereik je nu?

“MS komt bij 1 op 1000 mensen voor. Op vandaag hebben we hier zo’n twintig mensen. Dat is nog niet echt veel, maar we zijn nog maar pas gestart. Ik ben ervan overtuigd dat ons initiatief nog zal groeien, vooral omdat de mensen die hier komen zich hier ook echt goed voelen. Iemand zei me onlangs dat hij hier echt gelukkig is. Het is hier niet allemaal kommer en kwel en op onze bijeenkomsten wordt niet altijd over multiple sclerose gepraat. Er wordt ook gelachen en plezier gemaakt.”

Uit je eigen ervaringen kan je de bezoekers een stuk tegemoet komen, maar hoe moeilijk is het voor die mensen als ze jou zien. Zij zitten misschien in een rolstoel terwijl jij nog kan rondlopen.

“Soms helpt het inderdaad om de mensen onmiddellijk te zeggen dat ik zelf ook MS heb, maar op bepaalde momenten durf ik dat ook niet te doen en ga ik pas terloops meegeven dat ik hen heel goed begrijp omdat ik zelf MS heb. Het vraagt inderdaad een groot inleefvermogen, maar ook een diepe menselijkheid om de bezoekers op hun gemak te stellen. Ik praat gemakkelijk en ik kan mensen ook snel een goed gevoel geven en dat heeft dan misschien alles te maken met mijn gedrevenheid. Als ik iets doe, dan wil ik dat ook heel erg goed doen.”

BIO: Marleen Deruytere

PRIVE:  Marleen Deruytere is getrouwd met Stefaan Acke. Ze is moeder van twee dochters, Annelies (24) geeft les in de Sint-Jansschool en Jolien (23) doet haar tweede jaar master in de verpleegkunde. Marleen woont in de Vooruitgangsstraat in Menen.

LOOPBAAN: Marleen studeerde 28 jaar geleden of als ziekenhuisverpleegkundige. Ze heeft 25 jaar in het woonzorgcentrum Sint-Camillus in Wevelgem gewerkt en is nu drie jaar verbonden aan het wzc Huize ter Walle in Menen. Marleen is voor een deel als verpleegkundige vrijgesteld om het MS Huis Menen op te starten.