Pers 2013

Februari 2013  Parochieblad Editie Menen

Marleen Deruytere en het MS-Huis Menen

Marleen Deruytere is een hartelijke spraakwaterval. Warm, bezield en gedreven. Aanstekelijk uitnodigend tot vragen en meer vragen. Wat ze doet is niet alleen boeiend, maar ook uniek en diepmenselijk. Een vrouw om ‘U’ tegen te zeggen. Al blijft ze heel bescheiden. Ze nam het initiatief om in het Zuidelijk hartje van West-Vlaanderen een MS-Huis te openen.

Privé: Marleen is getrouwd met Stefaan Acke. Ze is moeder van twee dochters. Annelies (24) geeft les in Sint-Jansschool en Jolien doet haar tweede jaar master in de verpleegkunde. Marleen woont in de Vooruitgangsstraat in Menen.

Loopbaan: Marleen studeerde 28 jaar geleden af als ziekenhuisverpleegkundige. Ze heeft 25 jaar in het woonzorgcentrum Sint-Camillus in Wevelgem gewerkt en is nu al drie jaar verbonden aan het wzc Huize Ter Walle in Menen. Marleen is voor 4 uur vrijgesteld om het MS-Huis in Menen te runnen.

Hoe ben je op het idee gekomen om in Menen een MS Huis te openen?

Het idee kwam niet direct van mij. Maar het is wel langzamerhand gerijpt. Ikzelf ben MS-patiënt. Toen de diagnose definitief gesteld werd in 1993, wist ik echt niet waar ik met mijn vragen, angsten en onzekerheden terecht kon. Gelukkig kon ik wel op de steun van mijn huisarts rekenen. Tenslotte werd mij Professor Medaer in Hasselt aangeraden. Ver weg, dus. Daar bestond al een MS-Huis. Dat waar mensen met MS ontvangen worden, waar ze op heel veel uiteenlopende vragen, in kleinere kring, een antwoord krijgen. De professor heeft mij voorgesteld om ook in West-Vlaanderen een MS-Huis op te starten. Het werd niet Brugge, Roeselare, Kortrijk… maar Menen, gezien ik in Menen woon, verpleegkundige ben en de MS-problematiek heel goed ken.

Hoe bij je daarbij te werk gegaan?

Navraag gedaan. Uitgekeken. Ik kreeg positieve respons in Huize Ter Walle, een woonzorgcentrum in de Kortrijkstraat in Menen. Ik kreeg een bureautje. Dat was de start. Omdat eventuele bezoekers soms niet zo gemakkelijk naar een zorgcentrum komen, stelde Huize Ter Walle mij de benedenruimte van één van hun huurhuizen ter beschikking. Nu is het echt de goeie ontmoetingsplaats waar je als MS-patiënt alleen, of met familieleden en vrienden terecht kan.

Hoe werkt het MS Huis in Menen?

Het MS-Huis maakt deel uit van de vzw Lidwina voor MS. De vzw ontstond in 1999 en werd een kenniscentrum rond in MS. In 2008 volgde Hasselt en in 2009 zijn we in Menen gestart. We werken hoofdzakelijk met sponsors. Alle centjes helpen. Het huis moest een likje verf krijgen, er moesten aanpassingen gebeuren, er werden meubeltjes gekocht. De MS-patiënten moeten er zich op hun gemak voelen. Menselijkheid, geborgenheid, begrip, daar gaat het om. De privacy is zeer belangrijk. Luisteren naar mekaar en mekaar helpen. Het is de bedoeling dat er kort op de bal gespeeld wordt. Geen lange wachttijden. Alle vragen komen aan bod. Twijfels over het heden, angsten voor de toekomst. Heel concreet: Wat kan? Wat mag? Wat staat mij te wachten? In een beginstadium worden vragen en angsten soms opgekropt om de omgeving te ontzien: Hoe zal mijn partner reageren? Mijn ouders? Hoe vertel ik het aan mijn kinderen? Mogen we wel aan kinderen beginnen? Zal ik hen een degelijke opvoeding kunnen geven? Hoe verloopt de aandoening? Zullen mijn vrienden niet afhaken? En nog zo veel meer. Allemaal vragen die persoonlijk of in groep kunnen gesteld worden.

Met welke verwachtingen komen MS-patiënten (eventueel familie en/of vrienden) naar het MS Huis?

Ze willen degelijke informatie. En die is er. Zij willen hun vragen en angsten kwijt. Ze willen ervaringen delen. In een gemoedelijke, rustige sfeer, zonder te moeten wachten bij de dokter, die het druk heeft of bij de neuroloog waar je meestal lang op een afspraak moet wachten. Het MS-Huis wil dus een schakel zijn tussen de patiënten en de medici. Maar wil niemand vervangen.

Worden er ook activiteiten georganiseerd?

Jazeker, ter gelegenheid van speciale momenten in het jaar. Halloween, Valentijn… dan wordt het huis in de goede sfeer aangekleed, voor zover we er de centen voor hebben. Sommige patiënten dragen ook hun steentje bij om dingen voor de groep te verwezenlijken. Ze zijn soms bijzonder creatief: een scrabboek maken, bloemschikken, koken, bakken, schrijven. En er wordt ook heel veel gelachen. Onderlinge steun is heel belangrijk. En natuurlijk zijn er ook de kleine attenties: een kaartje of berichtje sturen rond Kerstmis, ter gelegenheid van een verjaardag, een speciale gebeurtenis…

Op zoek naar meer activiteiten? Kun je hulp gebruiken?

Zeer zeker. Alles en iedereen die iets kan bijdragen: lesgevers, een kinesist, een psycholoog, iemand die enthousiast komt spreken over positief denken, bijvoorbeeld. Iemand die gedreven gedichten kan voorlezen, of een boek… We kunnen ook vrijwilligers gebruiken die een handje toesteken. Om activiteiten te helpen voorbereiden, om rolstoelpatiënten te helpen….

Welke zijn de grootste knelpunten?

Op psychologisch vlak: het vraagt enorm inlevingsvermogen. Sommige mensen zijn nog heel mobiel, anderen zitten al in een verder stadium. Het verloop van de ziekte is soms zo onvoorspelbaar verschillend. Het helpt te weten dat ik zelf MS-patiënt ben én verpleegster: ze weten dat ik hen begrijp van binnenuit, niet als een buitenstaander. Dat stelt henzelf, maar ook de familie en de vriendenkring een beetje gerust. Ik probeer altijd positief te zijn en gedrevenheid zit in mijn karakter. Ik wil het echt goed doen.

Een ander knelpunt: de centen. Om te beginnen moet het MS-Huis iets toegankelijker gemaakt worden, onder meer voor rolstoelpatiënten. Meer herkenbaar ook. En er is nog veel opknapwerk. Er zijn helpende handen, zeker. Maar het materiaal moet ook betaald worden. Activiteiten organiseren kost ook geld. En onze mensen willen er toch nog altijd bij horen. Dat is hun fundamenteel recht. Ikzelf leg een klein spaarpotje aan. Zelf wenskaarten maken bijvoorbeeld. Alle ideeën (groots of bescheiden) en alle hulp zijn altijd welkom!

Afspraak via GSM 0493/19.89.31 of email: marleenderuytere@hotmail.com

Interview door Annie Vandewalle, Menen

________________________________________________________________________________________________

Februari 2013

Het MS-Huis Menen haalde de pers met onderstaand artikel in de Krant van West-Vlaanderen. Toen Huize Ter Walle een verdere samenwerking met de VZW Lidwina niet meer zag zitten, waren we op zoek naar een nieuwe locatie. Deze vonden we in een lokaal dat toebehoorde aan het ziekenhuis te Menen met name “Huize Bovijn” Rijselstraat te Menen. 

MENEN – “We staan als ziekenhuis open voor initiatieven die met gezondheid te maken hebben. Het MS-Huis past volledig binnen dat plaatje”, aldus Chris van der Beken. Het Heilig Hart ziekenhuis campus Menen belooft dan ook om een lokaal ter beschikking te stellen van het MS-Huis West-Vlaanderen.

De VZW Lidwina richtte in 2008 een eerste inloophuis in Limburg op. Vrij kort kwam er ook in West-Vlaanderen een afdeling. Sinds een paar maanden is het MS-Huis West-Vlaanderen niet meer in de Kortrijkstraat maar wel in de Rijselstraat in Menen gevestigd. Het project heeft onderdak in de gebouwen van het Heilig Hartziekenhuis. “Als gevolg van een reeks tegenvallende omstandigheden konden we met het MS-Huis niet langer in de woning in de Kortrijkstraat in Menen samenkomen. We moesten dus op zoek naar een nieuwe plek”, vertelt Marleen Deruytere, die als vast aanspreekpunt fungeert. Ze is verpleegster en zelf MS-patiënt. “Dat was niet zo eenvoudig omdat ik het lokaal liefst in Menen wou houden. Bovendien moest het ruim genoeg zijn en meteen ook aangepast voor rolstoelgebruikers.” Dus klopte ze aan bij het Heilig Hartziekenhuis Roeselare-Menen campus Menen.

Sociale rol. “Van zodra we de vraag kregen, hebben we contact opgenomen met Limburg”, vertelt Chris van der Beken, directeur van het Heilig Hartziekenhuis Roeselare-Menen Campus Menen. “Daar werd in 2008 voor het eerst een inloophuis opgericht. We wilden weten hoe zo’n MS-Huis werkt. We vonden het een mooi en goed initiatief. Een ziekenhuis heeft ook een sociale en maatschappelijke rol te vervullen. Onderdak bieden aan het MS-Huis past daar volledig in. “Hij laat weten dat het ziekenhuis een lokaal ter beschikking stelt en ook instaat voor de koffie en de frisdrank op de bijeenkomsten. “We vinden het MS-Huis een lovenswaardig initiatief dat we graag ondersteunen. Het lokaal wordt nu voor opleidingen gebruikt, maar het kan ook perfect dienen voor het MS-Huis. Het gaat er alleen om dat er duidelijke afspraken gemaakt worden.” Chris van der Beken vertelt dat MS-Huis zich nu op nummer 57 in de Rijselstraat bevindt. Tijdens de verbouwingswerken aan het ziekenhuis zal het MS-Huis waarschijnlijk tijdelijk naar een andere plaats verhuizen. Marleen Deruytere is alvast heel blij met het lokaal dat het project nu heeft. “Het MS-Huis is veel meer dan een plek waar iedereen terecht kan met individuele vragen. Het is een plaats waar mensen met MS elkaar kunnen ontmoeten, waar ook activiteiten georganiseerd kunnen worden en waar we ervaringen kunnen delen.” (Lien)

MS-Huis filiaal West-Vlaanderen. Info bij Marleen Deruytere 0493/19.89.13 – marleenderuytere@hotmail.com 

________________________________________________________________________________________________ 

September 2013

Om de kas te spijzen, zocht het MS-Huis Menen een middel om dit te doen. Het idee rees een kaartavond te organiseren. De eerste editie bracht € 2695 op. Bij deze dank aan alle vrijwilligers die mede voor dit prachtig resultaat hebben gezorgd. Dokter Medaer, voorzitter van de VZW Lidwina voor MS kwam deze cheque in hoogsteigen persoon in ontvangst nemen. 

2013.09 Patersbierkaarting voor MS-Huis Menen

2013.11 Mooie cheque voor MS Huis Menen

________________________________________________________________________________________________

December 2013

de Krak van je gemeente

MENEN * Marc Castelyn, Akim Chouidem, Marleen Deruytere, Veronique Dewildeman, Philip Himpe, Jurgen Vandewalle, Frederik Van Lierde. Dit zijn de zeven Menenaren die door onze jury werden genomineerd uit de vele namen die in de redactiepostbus van de Krant van West-Vlaanderen terechtkwamen. Wie van hen wordt de Krak 2013 van Menen? We komen het te weten op vrijdag 17 januari 2014, want dan stellen we de winnaar paginagroot voor in de krant.

MARLEEN DERUYTERE: “Al 44 patiënten komen naar het MS-Huis.”

Marleen Deruytere (51) woont in de Vooruitgangsstraat in Menen. Ze is getrouwd met Stefaan Acke en moeder van Annelies (26) en Jolien (25). Ze studeerde 30 jaar geleden af als verpleegster. Marleen, die zelf MS-patiënte is, leerde in Hasselt de vzw Lidwina kennen. Die opende in Limburg een MS-huis. Na overleg met initiatiefnemer en bezieler dokter Medaer besloot Marleen in 2009 om ook in West-Vlaanderen een MS-Huis op te richten. Sinds 2013 is dat gevestigd in de Rijselstraat 57 in Menen. Marleen geeft er psychosociale en medische info terwijl ze ook activiteiten organiseert. “We mogen ondertussen al 44 MS-patiënten verwelkomen. Het valt op hoe mondelinge reclame werkt, MS-patiënten vertellen het aan elkaar door. De reden van het succes ligt misschien aan het feit dat we een jonge groep zijn, want ons jongste lid is 16 jaar oud.” (Lien)

Marleen kreeg uiteindelijk de trofee ‘de Krak van je gemeente’ want ze behaalde het hoogste aantal stemmen. Ze hield dan toch maar triatleet Frederik van Lierde achter zich. Proficiat Marleen. Een interview naar aanleiding van haar winst vind je terug bij ‘Pers 2014’.